غم دوریت بر دلم نشته,برون نمی رود.نمی دانم چه کنم با این دل تنگ که هرچه ازاو بگویم کم است

نمی دانم چگونه در مقابل اشکهایم قرار بگیرم و مانع ریختنشان شوم.

نمی دانم چگونه مانع شکسته شدن بغضم شوم.

ثانیه ها را در پس هم می گذرانم تا شاید روزی از همین روزها چهره ی زیبایت را ببینم.

شوق دیدار توست که نفس را وارد حیاتم می کند تا زنده بمانم.

کاش می توانستم جانم را برایت هدیه دهم تا اینقدر آزارم ندهد.تا اینقدر دلتنگ نباشد.

لحظه ای نیست که به یاد تو چشم بر هم نزنم.

بایاد توست که می توانم این زندگی خفت بار را تحمل کنم.

ای پناه ناامیدیهای من,لحظه ای برمن بتاب تا با انوار روحانی وجودت حیاتی دوباره بگیرم.

لحظه ای بر من بتاب تا بدانم کیستم.
 
هیچگاه باخود تصور نمیکردم که روزی عاشقت شوم اماتو آمدی وباتمام عشق ومحبت واردقلبم شدی.

درهای وجودم را به رویت گشودم تا با عشق تو لبریز و آکنده شود.

تویی که با راز عشق آشنا بودی و راز وجودم را کشف کردی.شمع وجودم را آب کردی و آتشی در دلم

برافروختی که هرگز خاموشی ندارد.آتش عشق توست که به وجودم گرمی می بخشد.

رفتی از کنارم اما من همچنان در خیالم با تو سفر می کنم و به یاد تو دیده فرو می بندم.

کاش فاصله ی ما اندکی نزدیکتر میشد تا می توانستم بار دیگر در آغوشت بگیرم و آنگاه به قدر هزار

چشم می گریستم و می گفتم که باز هم دوستت دارم...

دوست دارم

فقط میگم دوستت دارم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: